Vijay Sethupathi 96 movie – काही प्रेमकथा कधीच विसरल्या जात नाहीत, आणि ‘96’ हा चित्रपट याचाच एक सुंदर नमुना आहे. प्रेम म्हणजे फक्त साथ नाही, तर आठवणींचा एक अविभाज्य भाग असतो. विजय सेतुपती आणि तृषा कृष्णन यांच्या जबरदस्त अभिनयाने सजलेला हा चित्रपट हळुवार प्रेमभावनांना स्पर्श करून जातो.
Vijay Sethupathi 96 हा सिनेमा राम आणि जानकी यांच्या अविस्मरणीय कथेला केंद्रस्थानी ठेवतो. एका शालेय मित्रमैत्रिणींच्या पुनर्भेटीमुळे त्यांच्या भूतकाळातील आठवणी पुन्हा जाग्या होतात, आणि त्यांचा अधुरा राहिलेला प्रेमप्रवास पुन्हा एकदा उलगडतो. जरी आयुष्याने वेगळ्या दिशांना नेलं असलं, तरीही काही बंध हे काळाच्या ओघातही कायम राहतात, हे ‘Vijay Sethupathi 96’ आपल्याला पुन्हा एकदा जाणवून देतो.
या बद्दल वाचा – Devon Ke Dev Mahadev
Vijay Sethupathi 96 – प्रेम म्हणजे आठवणींची अनोखी कविता
प्रेम हे दोन व्यक्तींमधील आठवणींचा संग्रह असतो. काही नाती आयुष्यभर सोबत राहतात, तर काही फक्त आठवणीतच जिवंत राहतात. ‘96’ हा चित्रपट अशाच एका निखळ, निर्मळ आणि अनोख्या प्रेमकथेचं प्रतिबिंब आहे. चित्रपटाच्या पहिल्या भागात राम आणि जानकी यांचा शालेय काळ दाखवला आहे. पहिलं प्रेम कसं असतं? ते लपून छपून व्यक्त करण्याची धडपड, एकमेकांकडे टक लावून पाहण्याचे क्षण, आणि एकमेकांना जाणून घेण्याची ती उत्सुकता – हे सगळं चित्रपट प्रेक्षकांच्या मनात खोलवर ठसवत जातो. त्यांच्या प्रेमकथेचं सौंदर्य म्हणजे त्यांच्यातील संवादापेक्षा मौन अधिक बोलकं आहे.
काळाच्या ओघात काही नाती तुटतात, पण त्या नात्याच्या आठवणी मनात कायम जिवंत राहतात. ‘96’ हा चित्रपट हेच सांगतो – प्रेम संपत नाही, ते आठवणींमध्ये अजरामर राहतं. राम आणि जानकी पुन्हा भेटतात, त्यांच्या भूतकाळातील प्रत्येक क्षण पुन्हा त्यांच्या मनात जागा घेतो. पण त्यांना हे कळतं की, त्यांचा प्रवास वेगळ्या दिशेने गेला असला, तरी त्यांच्या प्रेमाचा गाभा तसाच आहे. ‘96’ हा चित्रपट प्रेमाच्या अशा संकल्पनेची मांडणी करतो, जी पारंपरिक प्रेमकथांपेक्षा वेगळी आहे. तो प्रेम मिळवण्यावर नाही, तर प्रेम जपण्यावर विश्वास ठेवतो. त्यामुळेच हा चित्रपट प्रत्येक प्रेक्षकाच्या हृदयाला एक अनोखा स्पर्श करून जातो.
Vijay Sethupathi आणि तृषा – अभिनयाची जुगलबंदी
एखादा चित्रपट फक्त त्याच्या कथेमुळे विशेष ठरत नाही, तर त्यातील कलाकारांच्या सहजसुंदर अभिनयामुळेही तो प्रेक्षकांच्या मनात कोरला जातो. ‘96’ चित्रपटाचं सर्वात मोठं बलस्थान म्हणजे विजय सेतुपती आणि तृषा यांचा अप्रतिम अभिनय. विजय सेतुपतीने साकारलेला राम हा अत्यंत शांत, संयमी आणि अंतर्मुख व्यक्तिमत्त्वाचा माणूस आहे. तो फोटोग्राफर असून, जगभर फिरतो. पण जेव्हा तो आपल्या जुन्या शाळेतील मित्र-मैत्रिणींना भेटतो, तेव्हा त्याच्या मनात दडलेलं भूतकाळाचं ओझं हळूहळू उलगडत जातं. विजय सेतुपतीने आपल्या डोळ्यांतून आणि हावभावांतून तो गहिरा दर्द इतक्या सहजतेने दाखवला आहे की, तो संवाद न बोलताही प्रेक्षकांना त्याच्या भावनांचा प्रत्यय येतो.
तृषा कृष्णनची जानकी ही तितकीच भावनिक आणि प्रभावी भूमिका आहे. जानकीने आपलं आयुष्य पुढे नेलं आहे, संसार सुरू केला आहे, पण तिच्या मनात रामसाठी अजूनही एक कोपरा जिवंत आहे. तिच्या डोळ्यांमध्ये भावनांचा ओलावा स्पष्ट दिसतो. विशेषतः रामला भेटल्यानंतर तिच्या चेहऱ्यावर उमटणारे सूक्ष्म हावभाव हे तिच्या उत्कृष्ट अभिनयाची साक्ष देतात. चित्रपटात एकाही ठिकाणी ओव्हर-ड्रॅमॅटिक सीन नाहीत. राम आणि जानकीची केमिस्ट्री संवादांपेक्षा त्यांच्या मौनातून व्यक्त होते. त्यांच्या नजरेतील भावना, शांततेतून उमटणारी तगमग, आणि न बोलताही खूप काही सांगण्याची ताकद – हेच त्यांच्या अभिनयाचं सौंदर्य आहे.
चित्रपट , वेब सिरीज आणि सिरियल च्या माहितीसाठी येथे भेट द्या – linkofentertainment
संगीत – हृदयाला भिडणाऱ्या आठवणींना सूर देणारा जादूगार
चित्रपटाची कथा जशी हळुवार आणि संवेदनशील आहे, तसंच त्याचं संगीतही मनाला भिडणारं आहे. ‘Vijay Sethupathi 96’ च्या यशात गोविंद वसंतच्या संगीताचा फार मोठा वाटा आहे. हा चित्रपट जसा डोळ्यांसाठी एक दृश्य अनुभव आहे, तसाच तो कानांसाठीही एक सुरेल प्रवास आहे. ‘Vijay Sethupathi96’ चं पार्श्वसंगीत आणि गाणी चित्रपटाच्या भावनांना आणखी गहिरं करतात. खास करून “Kaathalae Kaathalae” हे गाणं हा चित्रपटाचा आत्मा आहे. या गाण्यातील प्रत्येक स्वर आणि शब्द प्रेमाच्या गहिर्‍या भावनांना स्पर्श करतो. या गाण्यात संवाद नाहीत, फक्त आठवणी आणि भावना आहेत. हेच या गाण्याचं मोठं वैशिष्ट्य आहे – ते तुमच्या मनाच्या गाभ्यात पोहोचतं आणि नकळत डोळ्यांत पाणी येतं.
संगीताच्या दृष्टिकोनातून ‘96’ वेगळा ठरतो, कारण त्याची गाणी फक्त ऐकण्यासाठी नाहीत, तर त्या कथा पुढे नेणाऱ्या संवेदनशील आठवणी आहेत. “Anthaathi” आणि “Life of Ram” ही गाणी देखील विशेष भावनिक आहेत. पार्श्वसंगीताचा वापर खूप मोजक्याच ठिकाणी केला आहे, पण जेव्हा तो येतो, तेव्हा तो हृदयावर परिणाम करून जातो. ‘Vijay Sethupathi 96’ चं संगीत प्रेम, आठवणी, आणि न विसरता येणाऱ्या क्षणांना एक संवेदनशील आवाज देतं. त्यामुळेच हा चित्रपट पाहताना फक्त दृश्यांचाच नव्हे, तर सुरांचाही प्रवास अनुभवायला मिळतो.
या बद्दल वाचा – OK Kanmani
प्रेमाचा अधुरा प्रवास – तरीही परिपूर्ण आठवणींनी भरलेला
‘Vijay Sethupathi 96’ हा प्रेमकथा असूनही इतर प्रेमकथांसारखा नाही. इथे राम आणि जानकी शेवटी एकत्र येत नाहीत, पण तरीही त्यांची कथा पूर्ण वाटते. कारण काही प्रेमकथा अधुऱ्या राहूनही परिपूर्ण असतात. चित्रपटात राम आणि जानकी यांची भेट झाल्यावर भूतकाळातील आठवणी पुन्हा जिवंत होतात. दोघंही त्यांच्या मनातल्या भावना उघडपणे बोलू शकत नाहीत, पण त्यांची नजर, त्यांचा आवाज, आणि त्यांच्या हालचाली सगळं सांगून जातात. हा चित्रपट प्रेम मिळवण्यावर भर देत नाही, तर प्रेम जपण्यावर विश्वास ठेवतो.
अनेक प्रेक्षकांना हा शेवट मन हेलावून टाकतो, कारण आपण नेहमीच हॅप्पी एंडिंगची अपेक्षा ठेवतो. पण ‘Vijay Sethupathi 96’ आपल्याला वेगळ्या प्रकारचं प्रेम शिकवतो – जिथे प्रेमाचा अर्थ त्याला मिळवणं नाही, तर त्या आठवणींमध्ये ते जिवंत ठेवणं असतो. चित्रपटाचा शेवट खूप हळवा आहे. राम जानकीला निरोप देतो, आणि तो तिला शेवटचं पाहतो तेव्हा त्याच्या डोळ्यांतलं दुःख स्पष्ट दिसतं. पण त्याच वेळी त्या आठवणींनी त्याला संपूर्णही केलं आहे.
‘96’ – नॉस्टॅल्जियाचा भावनिक प्रवास
प्रत्येकाच्या आयुष्यात काही क्षण असे असतात, जे पुन्हा जगता येत नाहीत, पण त्यांची आठवण कायमस्वरूपी मनात कोरली जाते. ‘96’ हा चित्रपट नॉस्टॅल्जियाचा एक अनोखा प्रवास आहे, जो प्रेक्षकांना त्यांच्या भूतकाळात घेऊन जातो. राम जेव्हा शाळेच्या पुनर्मिलनासाठी परत येतो, तेव्हा त्याच्या डोक्यात जुन्या आठवणींचा पूर येतो. शाळेचे दिवस, पहिलं प्रेम, ते निरागस क्षण आणि त्या अधुऱ्या भावना – हे सगळं त्याच्या मनात पुन्हा एकदा जागं होतं. चित्रपट बघताना आपणही आपल्या भूतकाळाच्या आठवणीत हरवून जातो.
‘Vijay Sethupathi96’ ची खासियत म्हणजे त्याच्या साधेपणात असलेली गहिरी भावना. हा चित्रपट कुठेही अतिरंजित नाही, तरीही तो हृदयाला खोलवर भिडतो. राम आणि जानकीची गोष्ट जरी वेगळी असली, तरी प्रत्येक प्रेक्षकाला ती आपलीशी वाटते. नॉस्टॅल्जियाला इतक्या प्रभावीपणे मांडणारे चित्रपट क्वचितच पाहायला मिळतात. ‘ Vijay Sethupathi 96’ त्यापैकीच एक आहे – जो फक्त प्रेमकथा सांगत नाही, तर आठवणींच्या भावनिक गुंफणीतून आपल्याला स्वतःच्या भूतकाळाशी जोडून जातो.
Follow us on – Instagram
‘96’ – प्रेमाच्या शाश्वततेची जाणीव करून देणारा चित्रपट
प्रेम ही फक्त उपस्थित असलेल्या क्षणांची भावना नसते, तर ती आयुष्यभर मनात जपल्या जाणाऱ्या आठवणींची जाणीव असते. ‘Vijay Sethupathi 96’ हा चित्रपट हेच अधोरेखित करतो – प्रेम संपत नाही, ते फक्त वेगळ्या रूपात अस्तित्वात राहतं. चित्रपट पाहिल्यावर आपल्याला जाणवतं की, खरं प्रेम कधीच मरत नाही. ते एकदा मनात उमललं की, काळ कितीही पुढे सरकला तरी त्याचा सुगंध मनात कायम राहतो. राम आणि जानकीचं प्रेम जरी मिळालं नसलं, तरीही ते मरणार नाही.
हा चित्रपट प्रेक्षकांना एक वेगळा विचार देतो – आयुष्यात प्रत्येक गोष्ट मिळवणं आवश्यक नसतं, काही नाती फक्त जपण्यासाठीच असतात. काही भावना शब्दांत व्यक्त केल्या जात नाहीत, त्या फक्त डोळ्यांतून आणि मौनातून समजल्या जातात. यामुळेच ‘96’ केवळ एक चित्रपट नाही, तर तो एक अनुभव आहे – जो हृदयाच्या अगदी आत खोलवर जाऊन बसतो आणि कायमस्वरूपी आपल्या मनाचा भाग बनून राहतो.
‘Vijay Sethupathi 96’ हा आठवणींमध्ये जगणाऱ्या नात्यांचा एक सुंदर प्रवास आहे. हा चित्रपट प्रेमाचा वेगळा पैलू समोर आणतो – जिथे प्रेम मिळवणं महत्त्वाचं नसतं, तर त्याची शाश्वतता अधिक महत्त्वाची असते. हा चित्रपट शिकवतो की, प्रेमाची ताकद त्याला मिळवण्यात नसते, तर त्या आठवणी मनात जिवंत ठेवण्यात असते. काही प्रेमकथा कधीच संपत नाहीत – त्या आठवणींच्या रूपात कायम जगत राहतात. ‘96’ ही अशीच एक शाश्वत प्रेमकथा आहे, जी हृदयात कायम घर करून राहते.
पाहण्यासाठी येथे क्लिक करा – credit – Youtube – 
Think Music India